بر اساس مطالعه ی جدیدی که در مجله پزشکی JAMA Network Open منتشر شده است، وقتی صحبت از زندگی طولانی و سالم با دیابت به میان می آید، دستیابی به اهداف کنترل دیابت می توانند بسیار مهم باشد. نویسندگان این مقاله گزارش دادند که افراد مبتلا به دیابت که به ارقام و اعداد هدف از مقادیر نشانگرهای زیستی خاصی دست می یابند، می توانند امید به زندگی خود را به میزان قابل توجهی، در برخی موارد تا یک دهه افزایش دهند.

از زمان اختراع اولین دماسنج دهانی در اواسط قرن نوزدهم، پزشکان سلامت بیماران خود را از طریق آزمایش هایی که نتایج را در مقیاس عددی نشان می دهند، ارزیابی می کنند. امروزه، یک آزمایش خون معمولی در مطب می تواند بیش از دوازده عدد را نشان دهد. اینها اغلب به عنوان "بیومارکرها" شناخته می شوند - اجزای قابل شناسایی و اندازه گیری یک سلول که می توانند برای تعیین سلامت فرد و احتمال ابتلا به مشکلات سلامتی مورد استفاده قرار گیرند.

بیومارکرهای مهم در دیابت نوع 2

مطالعه جدید، که توسط تیمی به سرپرستی دکترHui Shao، از کالج داروسازی، دانشگاه فلوریدا، انجام شد، نشان داد که چهار نشانگر زیستی در تعیین امید به زندگی(طول عمر) افراد مبتلا به دیابت نوع 2 اهمیت ویژه ای دارند، که عبارتند از:

· هموگلوبینA1C  یا HbA1c: آزمایش خونی که کنترل قند خون را در دو تا سه ماه گذشته اندازه گیری می کند.

· شاخص توده ی بدنی یا BMI: که با تقسیم وزن فرد بر حسب کیلوگرم بر مجذور قد او بر حسب متر محاسبه می شود.BMI ، معیاری برای نشان دادن سطوح چربی در بدن است که ممکن است منجر به مشکلاتی برای سلامتی فرد شود. افراد دارای BMIبرابر با30 یا بالاتر چاق محسوب می شوند.

· فشار خون: به طور خاص، فشار خون سیستولیک یا SBP(شماره بالا در اندازه­گیری فشار خون)

· کلسترولLDL : سطح بالایLDL ، که اغلب کلسترول بد نامیده می شود، با نرخ بیشتر ابتلا به بیماری قلبی و سکته مرتبط است.

محققان داده های نظرسنجی ملی سلامت و تغذیه ایالات متحده (2015-2016) را برای 421 آمریکایی مبتلا به دیابت نوع 2 ، تجزیه و تحلیل کردند و افرادی را که در بالاترین چارک (یک چهارم) از هر یک از چهار بیومارکر بودند با کسانی که در پایین ترین چارک قرار داشتند، مقایسه نمودند. کمی کمتر از نیمی از افراد (194) زن بودند و سن آنها بین 51 تا 80 سال بود(میانگین سنی 65.6 سال بود).

رسیدن به اهداف درمانی با طول عمر بیشتر مرتبط است

محققان دریافتند که افراد مبتلا به دیابت که در رسیدن به اهداف درمانی HbA1c، BMI،SBP  وLDL-C ، موفق بودند، امید به زندگی خود را به میزان قابل توجهی افزایش دادند، به عنوان مثال، افرادی که در ابتدا در طبقه بندیHbA1c ، در بالاترین چارک قرار داشتند (به طور متوسط 9.9 درصد) اما توانستند HbA1c خود را به کمترین چارک (5.9 درصد) برسانند، 3.8 سال به امید به زندگی خود اضافه کردند. بیمارانی که در بالاترین چارک HbA1c بودند، اما توانستند HbA1c خود را به چارک سوم (7.7 درصد) کاهش دادند، همچنان 3.4 سال به امید به زندگی خود اضافه کردند.

نتایج مشابهی با سایر نشانگرهای زیستی گزارش شد. همانند HbA1c، افرادی که در ابتدا در بالاترین چارک BMI طبقه بندی شده بودند و توانستند شاخص توده ی بدنی خود را به چارک های پایین تر کاهش دادند، امید به زندگی خود را افزایش دادند. امید به زندگی کسانی که به چارک سوم دست یافتند، 2.0 سال، کسانی که به چارک دوم رسیدند، 2.9 سال و کسانی که به چارک اول (متوسط شاخص توده ی بدنی24.3) رسیدند 3.9 سال اضافه شد. نتایج برای فشار خون و کلسترولLDL ، چندان چشمگیر نبود اما همچنان قابل توجه بود. در مقایسه با افرادی که در بالاترین چارک فشار خون قرار داشتند، امید به زندگی افرادی که در چارک سوم قرار داشتند، 1.1 سال، افرادی که در چارک دوم بودند، 1.5 سال و کسانی که در چارک اول بودند، 1.9 سال بیشتر بود. برای کلسترول LDL، امید به زندگی اضافه شده بر اساس تعداد ماه ها تغییر کرد، نه سال ها. در مقایسه با افرادی که در بالاترین چارک قرار داشتند، امید به زندگی کسانی که در چارک سوم بودند 0.5 سال، کسانی که در چارک دوم بودند 0.7 سال و کسانی که در چارک اول بودند 0.9 سال بیشتر بود. محققان همچنین خاطرنشان کردند که مزایای کنترل بهتر نشانگرهای زیستی در گروه سنی جوان‌تر حتی بیشتر بود، که نشان‌دهنده اهمیت شروع زودهنگام بهبود سبک زندگی است.

در مجموع، نویسندگان گفتند: کنترل بهتر نشانگرهای زیستی به طور بالقوه می‌تواند امید به زندگی (LE) را در یک فرد متوسط ​​مبتلا به دیابت نوع 2 در ایالات متحده تا 3 سال افزایش دهد. برای افرادی با بالاترین سطح HbA1c، SBP، LDL-C و BMI، کنترل نشانگرهای زیستی به طور بالقوه می تواندامید به زندگی را بیش از 10 سال افزایش دهد. آنها افزودند که این یافته‌ها می‌تواند توسط پزشکان و بیماران در انتخاب اهداف درمانی بهینه، ایجاد انگیزه در بیماران برای دستیابی به آنها و اندازه‌گیری مزایای سلامتی بالقوه ی مداخلات و برنامه‌های بهبود مراقبت از دیابت در ایالات متحده، استفاده شود.

منبع:

https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2022/05/27/living-longer-with-diabetes-its-all-in-the-numbers/